biz ahir zaman kırıntılarıyız, gözlerimiz kan çanağı

geçmişi okurken hüzünlü,

bugünü görünce şaşkın

içimizde hiç dinmeyen bir kum fırtınası

anlamsız bir telaşla -yürürüz hiç durmadan

ardımız sıra çöp dağları- insan posası

“geleceğe” armağan…

anlamsız bir telaşla yürüyoruz –hiç durmadan

*

biz ahir zaman kırıntılarıyız, gözlerimizde yer etmiş şaşkınlık

hergün bir iyiliğe niyetlenir –vazgeçeriz

ölü bir kaygı artık –hiç duymadığımız

-ya tükenirse zaman?-

döneriz başladığımız yere her akşam –bin kötülüğe yatkın

ardımız sıra çöp dağları “geleceğe” armağan…

*

bir adam yürüyor yalpalayarak

bir şiir daha ölü doğuyor gün doğarken

artık kimse sevmiyor

gün doğmadan cıvıldayan serçeleri

dönüp bakmıyor kimse yerde uzanmış yaralıya

ne bu dört bir yanımız çığlık sesleri-koşturan bir siren

-nasıl nefes alacağız kulaklarımızı kapatmadan

*

kulak zarlarımızda uğuldayan bir şeytan kükremesi

sünneti inkâr ediyor bir köpek

sakal diplerinde yuva yapmış hamam böcekleri

“insanlığı” kutsuyor insanlıktan çıkmış modern putperest

başında taç diye gezdirdiği çöp tenekesi

insanlıktan bezgin insan müsveddesi

-insandan başka her şeye benzeyen bir şeye dönüştü insanlık-

*

hiçbir yere açılmayan kapılar –önünde yığılmış insanlık

herkes birbirinin yüzüne bakıyor şaşkın

sürekli bir karaltı geçiyor pencerelerden

-“bu ölümün karaltısı” diyor annem

yanımızdan yöremizden -hızla geçip giden siren sesleri

hiçbirine yetişemiyor yada "yetişilecek bir yer" kalmamış belli ki

durup sormayacak mıyız

-nereye koşturuyoruz böyle -bilen var mı?-

*

biz ahir zaman kırıntılarıyız

-insandan başka her şeye benzeyen insan-

belki de son halkası “kayıp zamanın”

kulağımıza fısıldayıp duruyor şeytan

-“o değildir o değildir-bu gökleri yaratan

-senin eserin bunlar”-inanıyor anında

bin delile şaşı bakan- aptal

öldürmüşler cenneti;

-hiçbir yere açılmayan kapılar önünde yığılmış insanlık-

*

ölü bir kaygı –artık hiç duymadığımız:

“sakın zaman büsbütün tükenmiş,

mekân dürülmüş olmasın!”